Kadına şiddette 'ayıp'tan hakkını arayan emekçinin yeşerttiği umuda, yola çıktıklarıyla yollarını ayıran iktidar partisinden etkisini artıran küçük ortağına...
Özge Yurttaş, Yeni Yaşam: IMF patentli acı reçetelerden çok çeken Türkiye emekçi halkları bu benzetmenin anlamını çok iyi biliyor. Elbette acı reçetenin uygulanabilmesi için her türlü itiraz sesinin boğulması gerekli.
İnci Hekimoğlu, Artı Gerçek: Birkaç kuşaktır, “dayanışma”nın ve siyaset yapmanın göbeğine oturan “denge” muhalefetin de sihirli sözcüğü gibi. “Denge” demek; konfor demek, kariyer demek, vazgeçilmez koltuklar demek, değişmenin ve değiştirmenin maliyetini göze almamak demek.
Kazım Güleçyüz, Yeni Asya: Devleti de, AKP’yi de cenderesine alan tek adam rejimi, 18 yılda partiyi bugüne getiren isimleri, gözünü bile kırpmadan harcarken, bunun doğurduğu ve giderek büyüyen boşluğu kızılelmacı ortaklarıyla doldurmaya çabalıyor.
Arif Nacaroğlu, Evrensel: Yeni model bir telefon almak için İsviçreli 4 gün, Türkiye’de çalışan ve iş bulup ayda 3 bin lira kazanabilen mutlu vatandaş 103 gün, o polis 100 gün çalışmak zorunda kalıyor da halen neyin, kimin yumruğunu atıyor.
