Ders alınacak İran'daki medya macerasından İbrahim Kalın imzalı paylaşımın çağrıştırdıklarına; iktidarın masallarından, hikayelerinden etraflıca bir yoksulluk tanımına...
Peyman Aref, Daktilo 1984: Sosyal medyayı kısıtlama politikası bilgi dolaşımını kısıtlamaz ama Türkiye sosyal medyasında tanınan Fuat Avni ve İran sosyal medyasında misli olan Haşmet Alevi’lerin doğuşuna yol açar.
Erk Acarer, Birgün: “Masal çocukları”, “kendi hikâyemizi yazacağız” diyor. Kimse de çıkıp 150 yıl öncesine atıfla yazılacak hangi hikâyeymiş bu karşılığını vermiyor. Sahi nasıl bir dönüşüm bu? “Uçan araba masalı ile mi?” kendi tarihinizi yazacaksınız.
Ender İmrek, Evrensel: Türk-İş’in verilerine göre açlık sınırı 2 bin 374 TL iken ne asgari ücret ne emekli maaşları bu düzeyde seyrediyor. O dini, diyaneti, Ayasofya’yı malzeme edenler lüks içinde yaşarken, onların çocukları iktidar olmanın nimetleriyle multimilyarderken, Müslümanlar aç ve sefil… Bayrama giren milyonlar işsiz, yoksul, perişan…
Fadıl Öztürk, Artı Gerçek: Hiçbir bayrak örtemez yoksulluğun üstünü. Bir savaş için ya da vatan savunması adı altında askere alınanlar, onlara giydirilen üniformalarla birbirleriyle eşitlenmezler. Vurulduklarında şehit, yaralandıklarında gazi olarak dönerler yoksulluklarına.
