Gerekli görürse kendi kitlesini, milislerini, polislerini sokağa indirmekten çekinmez Erdoğan. Açıkça söylüyor zaten, 'gideceğiniz yere kadar kovalarız' diye. Bahçeli 'neyin hazırlığı bu' diye soruyor. Bu yüzden iktidar sokakları karıştırmadan barışçıl eylemler için sokağa inmeli muhalefet.
Bahçeli partisinin siyaset okulunda lafı hiç eğip bükmedi ve “Barışçıl protestolar diyerek neyin hazırlığını yapıyorsunuz? Türkiye’den Kazakistan çıkarmayı mı planlıyorsunuz?” diye sordu Kılıçdaroğlu’na.
Bu bağı telaffuz etmeye çekinenler rahat bir nefes almıştır. Yolu açtı çünkü Bahçeli.
Zaten Erdoğan da birkaç gün önce işaretini vermiş ve ‘Sokaklara döküleceklermiş; gideceğiniz yere kadar kovalarız’ demişti.
Ne anlarsınız Erdoğan’ın bu ifadesinden?
Kılıçdaroğlu haklı olarak ‘iç savaş naraları atmakla’ suçladı Erdoğan’ı ve ‘Bizim kitabımızda yok sokaklara çıkmak’ diye teminat verdi. Tansiyonu düşürmesi bakımında önemliydi bu açıklama.
Ama öte yandan CHP lideri en meşru demokratik hakkı ve iktidara karşı en güçlü mücadele enstrümanını gayrimeşru ilan etti.
Biliyoruz, hem sağ hem de ‘devletçi sol’ korkuyor sokaktan. Meşru mücadele ve siyaset zemini olarak görmüyor. Devlete karşı isyan söylemiyle karşı çıkıyor.
Erdoğan, nasıl karşılamıştır CHP liderinin tansiyonu düşüren açıklamasını?
Rahatsız olmuştur muhakkak. Çünkü 15 Temmuz’dan sonra tüm fay hatları ile oynayarak iyice kamplaştırdığı, -Nuray Mert’in ifadesiyle silahsız bir iç savaş yaşayan- toplumu daha fazla germesinin önüne geçti, set çekti Kılıçdaroğlu.
Ama diğer yandan memnun olmuştur.
O çok korktuğu sokağı muhalefete gayrimeşru ilan ettirdiği için.
Sokak tartışması neden önemli?
Çünkü önümüzde büyük bir sınama var:
Türkiye kazasız belasız iktidar değişikliğini başarabilecek mı, başaramayacak mı?
Kazasız belasız, yani seçimler yoluyla.
Cemil Çiçek ‘devlet krizi’ diyor bu tehlikeye.
Ve yakın zamana kadar kapalı kapılar ardından konuşulan şeyler artık açıkça dile getiriliyor.
Erdoğan iktidarı bırakması gereken bir seçime evet der mi, demezse ne olur gibi.
İşte tam da bu noktada önem kazanıyor sokak ve barışçıl kitlesel eylemler.
Muhalefet cephesinde kafalar karışık.
Bir kesim kitlesel eylemlerin ki buna mitingler bile dahil, Erdoğan’ın işine yarayacağını düşünüyor.
Aman Erdoğan’ın oyununa gelmeyelim, o sokağa çıkılmasını istiyor diyor bu kesim.
Bir de devletçi olmayan sol gelenek var. Siyasal mücadelenin sadece seçime ve sandığa indirgenmemesi gerektiğine savunanlar.
Onlara göre bu iktidarın meşru bir seçim yapması ve sonucunu kabullenmesi ihtimal dışı.
Ve bu nedenle başka demokratik baskı mekanizmalarının da devreye girmesi gerektiğini söylüyorlar.
Sokak bunlardan biri. Ve sokak şiddet demek değil.
Sokağa karşı çıkanlar eylemlerin kanla bastırılması hatta iç savaşa dönüşmesinden endişe ediyor.
Ve Erdoğan’ın tam da bunu istediğini savunuyor.
Sokaktan yana olanlara göre ise şiddet içermeyen eylemler iç savaşın sigortası olabilir.
Üzerinde düşünmekte fayda var.
Yaygın kanaat öyle olsa da bence de Erdoğan’ın muhalefetin sokağa inmesini istemiyor.
Aksine demokratik, barışçı eylemlerden çok korkuyor.
Muhalefet partilerinin mitingleri bile engellemesi bu yüzden.
Sokağa inecek muhalefetin Saray’ı ve rejimini tehdit edeceğini biliyor.
Ve iç savaş tehdidi ile muhalefetin sokağa inmesinin önüne geçmek istiyor.
Hedefi şeytanlaştırdığı sokağı muhalefete karşı kullanmak.
Gerekli görürse kendi kitlesini, milislerini, polislerini sokağa salmaktan çekinmez Erdoğan.
Açıkça söylüyor zaten, ‘gideceğiniz yere kadar kovalarız’ diye.
Bu yüzden sokağı iktidara kaptırmadan inisiyatif almalı muhalefet.
‘Baksana Kazakistan’a, toplumsal eylemleri bastırmak için Rus ordusunu çağırdılar’ mı diyorsunuz?
Erdoğan’ın ‘Putin özel ordusu’ ile toplumsal olayları bastırmak için işbirliği yaptığını hatırlatırım.
3 yıl önce hem de…
Dilerim hiçbir zaman o aşamaya gelmez Türkiye.
O aşamaya isyan ya da iç savaş diyoruz zaten.
Olası iç savaşa engel olmanın da, savaş tezgahının önüne geçmenin de yolu olabilir; barışçıl bir siyasal mücadele aracı olarak sokak.
